Het eerste K!dans danskamp van dit jaar zit erop. Vele kids haalden samen met de K!dans-leiding hun hipste moves boven. Maar wie zijn deze enthousiaste lesgevers die dit jaar het danskamp op hun kop hebben gezet? Tom, Yaëlle, Stéphanie en Shauni de brownie (een leuke bijnaam die ze te danken heeft aan haar bruine kleurtje?) vertellen wat zij allemaal meemaakten tijdens een week dans fun.
“Er is veel plezier gemaakt en lol getrapt”, zegt Tom.
Voor hem was het meteen ook zijn vuurdoop als lesgever. Hij leerde tijdens dit kamp nog heel wat bij over lesgeven en houdt er een toffe ervaring aan over. Wat hij het leukste vond? “Dat groep 3 zo enthousiast was om mijn moeilijke choreo te kunnen” en natuurlijk de gezelligheid want elke middag zat de leiding samen voor een gezellig babbeltje.
Yaëlle’s dagboek
Op maandag begon alles wat stroefjes, groep 1 was stil en verlegen. Maar na een namiddag spelletjes spelen werd er al heel wat meer gepraat en gelachen. En zo was er dinsdagochtend niets meer te merken van die verlegenheid. Iedereen zat vol energie, klaar om te dansen. Zelfs tijdens de pauzes kwamen ze vragen of ik de muziek wou opzetten zodat ze konden oefenen. Op zo’n moment voel je je als leiding natuurlijk erg trots, als je ziet dat jouw kinderen genieten van het danskamp.
Ik weet dat ik enorm trots ben op mijn kindjes. In mijn ogen zijn het echte natuurtalentjes. Ik heb zoveel werk in dit danskamp gestoken maar heb er dubbel zoveel liefde van de dansertjes teruggekregen. We waren echt een hechte groep. We konden ons samen amuseren, maar ik kon ook ineens de strenge juffrouw worden en dat wisten ze. Zij moesten daar vrijdag alleen gaan staan dus wisten ze dat er veel werk aan de winkel was om de dansjes af te krijgen en mooi gelijk te zetten.
Daarom filmed ik ook de dansjes, zodat ze zelf konden zien waar ze stonden, of we nog veel werk hadden ja of neen. Toen ik dat dinsdag deed was hun reactie: “Wauw, zo mooi!” maar naarmate de week vorderde, veranderde deze in “Onze armen zwaaien niet samen” of “Onze armen waren niet gestrekt”, en wat gebeurde er dan? Ze stonden samen recht en begonnen te oefenen zonder juffrouw Yaëlle omdat ze mij trots wilden maken. En dat is hun zeker en vast gelukt!
Het deed me enorm deugd om hun helemaal alleen te zien dansen vrijdag op hun optreden, ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Maar het deed me zoveel pijn om hun na het optreden los te moeten laten want het was gedaan, het einde was inzicht. De kindjes kwamen naar me toe en vroegen dat we het danskamp niet verder gingen zetten en dat ze dan bij mij thuis kwamen slapen.
Als ik nu kijk naar het danskamp, geeft het me een zalig gevoel. De kinderen hebben zich kunnen amuseren, hebben genoten en hebben veel bijgeleerd. Wat moet je als leiding meer hebben? Ze hebben mij echt veel laten inzien en ik ben echt beginnen houden van mijn kindjes. Schatjes, als jullie dit lezen, ik mis jullie en hopelijk tot snel
Stéphanie rijmt
Het danskamp was reuzefijn,
Jammer dat het maar vijf dagen zijn.
Vele dansjes hebben de kindjes geleerd,
Maar daarnaast hebben we ook super toffe spelletjes gespeeld.
Binnen de minuut, potteke stamp & zelfs in het bos,
Overal gingen we volledig los.
Voor de show op het einde had iedereen wel wat stress,
Onnodig want het was weer een groot succes.
Nu is het nog 365 nachtjes slapen,
Om er weer een geweldig danskamp van te maken!
Volgende week komt er weer een K!dans danskamp aan, ben jij dan van de partij?